کسانی که هنوز در قلب و جانشان ایمان به خدا وارد نشده است، جز دنیا و نعمت های آن، خواسته دیگری ندارند.
چنین افرادی همیشه نگران از دست دادن داشته هایشان هستند و حسرت چیزی را می خورند که ندارند، برای همین هرگز روی آرامش نمی بینند.
چنین افرادی در برابر سختی های زندگی، آرامش خود را از دست می دهند و گرفتار یأس و اضطراب می گردند.
احساس بیهودگی وقتی ایجاد می شود که کسی در زندگی خود هدف والا و ارزشمندی نداشته باشد؛ زیرا چیزی که به زندگی انسان معنا می دهد و آن را از پوچی و بیهودگی خارج می سازد، داشتن هدف متعالی و ارزشمند است.
چنین افرادی معتقدند نه تنها انسان بلکه آفرینشِ همه چیز برای رسیدن به هدف مشخصی است و کاری که انسان باید انجام دهد این است که با کمک گرفتن از فرستادگان الهی، آن هدف را کشف کرده و برای رسیدن به آن بکوشد.
این افراد هیچ گاه در زندگی احساس پوچی نمی کنند؛ زیرا می دانند که خدا از خلقت آنان هدفی داشته و در این جهان، به حال خود رها نشده اند.